“Ben yanlızlığı istemekle suçlanıp yanlızlığa mahkum edildim”
Türkiye’nin en iyi romancılarından olduğunu düşündüğüm Oğuz Atay’ın bu kitabı 8 öyküden oluşuyor:
Beyaz Mantolu Adam , Unutulan , Korkuyu Beklerken , Bir Mektup , Ne Evet Ne Hayır ,Tahta At , Babama Mektup , Demiryolu hikayeleri-bir rüya
Oğuz Atay’ı , birçok insan gibi Tutunamayanlar ile tanıdım bende. Yazar, öykülerinde de “Tutunamayanlar” ‘daki üslübunu sürdürüyor. Uzunca monologları , kendine has ironi ve mizahıyla sunuyor bize. Kitabı okurken sık sık Kafka , Çehov , Dostoyevski ‘den etkilendiğini düşündürdü bana.
“İçtikçe kendime acımaya başladım. Son zamanlarda kendime doğru dürüst acımaz olmuştum. Bana kötü geldiğini bile bile içtim. Bir şey yemediğim için , her zamanki gibi kusmadım. (Bir iki kere kusacak gibi oldum , banyoya gittim; fakat bir şey çıkmadı içimden.) Devam ettim içmeğe, kendimi mahvetmeğe. Dumanlı gözlerle , eriyip gidişimi seyrettim. Bütün düzenleri yıkacaktım , onlara gösterecektim . Artık ne kapıları kilitleyecek , ne de anahtarkaru vazonun içine atacaktım; ayakkabılarımı giymeden paltomu giyecektim , serserinin biri olacaktım. “
